Jestem tylko...
Jestem łzą, która co dnia wypływa z oka i
spada gdzieś.
Jestem marzeniem, które rodzi się w mojej
głowie by potem zniknąć w zapomnieniu.
Jestem uśmiechem na mojej twarzy który jest
rzadkim gościem w swoim domu.
A chciałabym być ptakiem i latać wysoko nad
słabością.
Chciałabym być Ikarem by wzlecieć TAM
wysoko, dotknąć słońca ,gwiazd i
księżyca.
Chciałabym być krzakiem róży i czekać cały
rok na nowe pędy kwiatów,
które z dnia na dzień rozwijałyby swoje
delikatne i krwiste kwiaty.
Chciałabym być Aniołem.
Pomagać zdanym na siebie.
Chciałabym być lwem by móc swobodnie
przedzierać się przez tę puszczę,
nie bać się innych
Nie bać się snów i nie płakać gdy zapada
zmrok.
Lecz ja byłam współlokatorem tej dziczy.
jestem
i będę
tylko człowiekiem
gubiącym się w labiryncie życia,
oglądającym z ziemi słońce,gwiazdy i
księżyc.
I tylko łza wypływa z oka i spada gdzieś...
Komentarze (5)
Chcialabys byc ptakiem,aniolem,Ikarem,
krzakiem rozy,lwem,a jestes czlowiekiem.Ale
zapewne wiesz,jak brzmi czlowiek!.
A może aż człowiekiem? Pozdrawiam!
jak najbardziej osobiste i ściskające serce
rozważania... (jak dla mnie troszkę za dużo zaimków,
np. napisałabym tak: "A chciałabym być ptakiem i latać
wysoko nad słabością.
Chciałabym być Ikarem by wzlecieć wysoko, dotknąć
słońca ,gwiazd i księżyca" i "Pomagać zdanym na
siebie" i "byłam współlokatorem dziczy", ale
oczywiście zrobisz jak uważasz, to Twój wiersz :-)
pozdrawiam serdecznie :-)
Jesteśmy i będziemy AŻ ludźmi. Pozdrawiam serdecznie
:)
jesteśmy ludzmi szarymi zagubionymi w tym
świecie....pięknie opisałaś ...pozdrawiam ciepło