Jestem tylko człowiekiem

Jestem czasem nieskończonym,
zabieganym, starym zegarem.
Jestem obrazem uwieńczonym
jakimś magicznym czarem.

Jestem mrokiem i jasnością
szczęściem wśród czarnych róż.
Jestem smutkiem i czułością,
wiatrem wokół czarnych burz.

Jestem chwilą zapomnienia,
nimfą kroczącą po ziemi.
Jestem nocą do czczenia
ulokowaną pośród cieni.

Jestem symfonią muzyki,
i harmonią pośród wojny.
Jestem mścicielem krytyki,
i faktem, który jest hojny.

Jestem krótkim cierpieniem,
niedoścignionym biegiem
Jestem jedynym pragnieniem,
i tylko człowiekiem

autor

Kornelia

Napisany: 2005-03-04 Dodano: 2005-03-05 08:47:00

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie