Jestem ze szkła
głęboko w mojej głowie
rosną drzewa
rozwijają się rośliny
jest potok
w którym upływa czas
kołysząc akordy fal
spoglądam zatem w toń
pytając cicho
błyszczących kamieni
czy ciemność
może skoczyć
lub upaść na mnie
a głos odbija się echem o wodę
spójrz ile jest światła wokół
a odkryty sekret rośnie
byś istniał
autor
jesion
Dodano: 2018-05-03 22:06:27
Ten wiersz przeczytano 584 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
nie może ;)
piękny wiersz z wyższej półki
ciepło pozdrawiam :)
Cudnie i podoba się:)pozdrawiam cieplutko:)
Refleksyjny, piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie Jesion-ku:)
Widzę, że peel w dobrej formie :)
Fajnie, że znów jesteś, Jesionie :)
Refleksyjny przekaz skłaniający czytelnika do
przemyśleń nad wartościami i potrzebami życia.
Pozdrawiam
Marek
od samego tytułu wymowne metafory :-)
wiersz o niezwykle bogatej metaforyce. poezja
wyjątkowej urody i o wyjątkowym klimacie.
kłaniam nisko :)
Lubię Ciebie czytać, jesionie. Bardzo.
Pozdrawiam :)
Coś co jest ze szkła może być kruche, a może też być
zahartowane :)
Pozdrawiam :)
Niezwykle piękny wiesz. Bez dwoch zdań:cudowna
poezja.Piękna melodia słow, płynność akcji - obrazow
pelnych metafory,przemijanie - jako akcja - czyli
piękne prawdziwe życie. Wielka -prawdziwa wolność,
zamknięta w szklanej kuli, stworzona dla samej siebie
i oglądu.czas zamknięty w niej = niej jest kapaniem
kropli, ajest po to, by zaistniec mogło w niej zycie,
akcja, ktora jest istotą, sekretem, by być - i
wzrastać. Niezwyczajna szkalana kula z niezwykle
piękną zawartością, ktorej - nawet jeśli nie
zrozumialem - to podziwiam jak dziecko, bo jest
piękna.
Pozdrawiam srdecznie:)
I spośród największej ciemności można dostrzec
światło, które zachęci do istnienia, radości.
Miłego dnia :)
niezwykle poetycko o życiu- cieszmy się póki jest w
nim choćby iskierka światła.
cudowna poezja