jesteś

pierwsze dwie strofy - prócz nadania wierszowi
rytmu,niczym metronom - rozwijają też przed
czytelnikiem wachlarz zgrabnych form literackich.
I następuje wers: "przykrywasz skrzętnie ślady stóp",
który zakłóca przyjazną rytmikę...
Czytelnik, potknąwszy się niego, próbuje odzyskać
równy krok, ale nie widzi już narzędzi stylistycznych
(zresztą, nie są one potem tak odkrywcze).
A starczyło sprawdzić rytmikę, bo utwór niezły i
bardzo obrazowy.

Im dalej, tym ładniej, a ostatnia zwrotka naprawdę
mnie zachwyciła.

...dla mnie najważniejsze że jest....

spiewny ,teskny obraz jesieni , nikt nie lubi
rozstan i chociaz wiemy ,ze wiosna przyniesie nowe
nadzieje to jednak smutno...

"ktoś odszedł i nie wróci już" dopóki żyjemy nadzieja
w nas:))

Ostania zwrotka oddaje w pełni nastrój jesieni. Ładnie
opisany jesienny czas. Pozdrawiam!

witaj, bardzo ładny nastrojowy wiersz.
prawdziwie jesienny klimat. pozdrawiam.

masz zupełną rację:)....mam takie same
odczucia....piękny w swej treści wiersz

ładnie, melancholicznie, najładniejsza ostatnia
zwrotka :-)

Takie słowa miło się czyta. One potrafią wprowadzić w
przyjemny nastrój. Pozdrawiam:)

Mnie się podoba. I tylko tyle, czy aż
tyle............+/

Piękny wiersz o ciepłym klimacie, spokojny, lekki i
jest w nim jakaś dobra energia... nie można się nie
uśmiechnąć, czytając go:-) Bardzo mi się podoba!