Jesteś i Cię nie ma...
Jesteś...
Kim tak naprawdę jesteś?
Pocałunkiem pozostawionym
na ustach w pośpiechu
Szepczącą trawą budzoną
przez wiosenny wiatr
Kropelką rosy
spływającą z liścia
Jesteś...
Jesteś zawsze gdy Cię potrzebuję
Ale potem szybko znikasz
Zostaje tylko pocałunek
Który mi zostawiłeś
Jesteś i Cię nie ma...
autor
iana
Dodano: 2005-03-19 12:02:51
Ten wiersz przeczytano 484 razy
Oddanych głosów: 76
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.