Jeszcze nie czas

... wiosna, wiosna jest nareszcie, wiosna, wiosna w naszym mieście...

Posypało śniegiem, srebrzą się płateczki,
wróbelki usiadły na zmarzniętych krzakach.
Pobielały pola i leśne dróżeczki.
Muszę dziś pamiętać o zgłodniałych ptakach.

Wczoraj była piękna, słoneczna pogoda,
rano patrzę w okno – zima powróciła.
Wiosna stoi płacze, taka drżąca, młoda.
Oby tylko zima długo nie gościła.

Wiosenka odchodzi smutna, obrażona.
Jak ją tu zatrzymać, jak zrobić najprościej.
Co prawda jest zimno, świat w śniegu welonach.
W salonie kominek, tam będę ją gościć.

- Te opady śniegu to tylko chwilowe,
staram się tłumaczyć spłoszonej panience.
Słońce stopi śniegi, przylecą motyle,
na zielonych łąkach zakwitną kaczeńce.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2017-02-28 Dodano: 2017-02-28 18:07:37

Ten wiersz przeczytano 1381 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie