[***Jeżeli Bóg istnieje...]

Dla mojego P. , który bardzo chce, bym uwierzyła.

Jeżeli Bóg istnieje, jest jak dziecko małe,
któremu się zabawek sporo namnożyło.
O połowie zapomnieć, że były zdążyło
i leżą sobie w kącie całkiem zapomniane.

Czasem je tam odnajdzie piesek albo kotek.
Trąci łapą, pogryzie lub odgryzie głowę,
lecz dziecko co pięć minut zabawki ma nowe,
rzadko umie zapłakać nad ich smutnym losem.

Ja nie umiem uwierzyć w wielkie boże plany
i za swoje zwątpienie bez lęku odpowiem,
jeśli by kiedyś przyszło mi stanąć przed Bogiem,
bo nie umiem też życiem i ludźmi się bawić.

Jeśli jestem zbyt mała żeby to zrozumieć,
przyjdzie czas, że swą głowę z pokorą pochylę,
lecz tak samo przeżyłabym każdą swą chwilę
wiedząc, że patrzy na mnie ktoś gdzieś tam, na górze.

Jednak dziś wolę sama swym życiem kierować
żyjąc z własnym sumieniem w przyjaźni i zgodzie.
I chcę tylko, gdy przyjdzie na to kiedyś moment
Nasze dziecko nauczyć zabawki szanować...
[29 VIII 2011]

autor

stelline

Dodano: 2011-08-29 08:00:16

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie