Jezioro

Bartku ,mogę Ci mówić po imieniu? dziękuję za wizytę
i mily komentarz,cieszę się ,ze Ci się wiersz podoba.
Trochę mnie zaintrygowałeś:) Pozdrawiam serdecznie

Borth ,byłeś tutaj w poprzednim wcieleniu? Skoro tak
to ,to oprócz punktu ,to właśnie jest najważniejsze
...:)

Dzisiaj wróciłem do kilku Twoich ostatnich Wierszy.
"Kota", "Znaków", "Ciemności" i tutaj. Bardzo lubię i
cenię wszystkie, ale z różnych powodów "Jezioro" jest
mi najbliższy. No i byłem tutaj w poprzednim
wcieleniu, więc mogę dać punkt (wiem, że to nie
najważniejsze, ale...).

Pozdrawiam serdecznie :-)

Cudna melancholia. Jezioro wtedy - i teraz. Miłość pod
gwiazdami i jej wspomnienia w bezsenne noce. I
wzruszający obraz jeziora, jako bezpańskiego,
zwiniętego psa.

Trafiłaś w moją wyobraźnię metaforą z jeziorem:)
czytam końcówkę po raz enty i jestem kupiona,
zaklepana itp.:) Niewiele miałam chwil w życiu
związanych z jeziorem, ale te nieliczne to była
totalna miłość, totalna samotność, wschód słońca,
wywrócony kajak, ciemność i światło, radość i blizny,
dym, ból i... na tym skończę. Wiersz mówi...
Pozdrawiam Ill

Wando serdecznie dziekuje za wizyte i piękny
komentarz,

Znakomity wiersz z genialną pointą. Pozdrawiam i życzę
spokojnych, zdrowych Świąt :)

Wiersz jest piękny.
A te ostatnie wersy zastanawiają.
Ten bezpański pies- jak samotność.
Zamyśliłam się. Dzięki.

Takie zmiany dotykają.
Wiersz mi się podoba.
Pozdrawiam :)

Wspaniale oddany klimat. :)
Niesamowite frazy. Barwo.

Jestem pod ogromnym wrazeniem. :)

Lacze serdeczne pozdrowienia :)

Miło chociaż powspominać szczęśliwe dni. Niechby
trwały
Super wiersz

Jezioro osobliwości.Pieknie.Pozdrawiam.

Świetny wiersz. Niebanalny.

Przeszłość z teraźniejszością łączą już tylko (aż?)
miejsca i wspomnienia... Ale ileż w tym wszystkim
emocji...
Piękna ta metafora w puencie z jeziorem
przypominającym bezpańskiego psa, w którego tafli
kiedyś zapewne odbijała się miłość i radość...

Pozdrawiam serdecznie :-)

Piękny wiersz.
Pozdrawiam ciepło :)

Piękny!
Pozdrawiam
⚘