Język potrzebny od zaraz

Oglądając codzienne wiadomości z naszego kraju, słuchając wiecznego ubolewania naszych rodaków i czytając poezję Mickiewicza...

Co za czasy dziś nastały
Wszyscy wyrapiają gały.
Nikt nie powie ani słowa.
Wśród tysięcy jedna głowa
Tylko myśli,- prawdo -woła
Gdzie się języki podziały
Twarde, głośne, jak wąż giętkie
Z myślą zgodne, w mowie prędkie
Lecz prawdziwe, w czynie śmiałe.
Nie te stare zardzewiałe,
Fałszem, obłudą okryte
Z wszelkiej wartości wymyte
I te co na ziemi świętej
Poszukują drogi krętej
Do przechwałek, obmawiania
Czci bliźniego pokalania.
Byle błahostce –baczenie
sprawie ważnej zaś- milczenie.
Pusta mowa, wróżby marne-
Wszystkie te języki czarne,
Martwe w kraju ściąć jak głowę
Cięli dawniej i w niemowę
Zmienić bytu niegodnego.
A języka opasłego
Tak wyćwiczyć, by ten w trwodze
Złemu stanąć mógł na drodze
I z swej chwały otyłości
Mógł zaistnieć dla ludzkości.

autor

nw17

Napisany: 2014-10-25 Dodano: 2014-10-25 14:01:23

Ten wiersz przeczytano 876 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie