Joana

i mógłbym tak
dziękować ci bez końca
za siłę z jaką mnie wyrwałaś
z rozpędzonego życia
gdy czasu nie miałem
by przystanąć na chwilę
i świata skosztować
w nieco inny sposób

spadają z obłoków
nasze chwile szczęścia
krótkie
jak podmuch wiatru
oraz te długie
dostojne niczym lokaj
Jej Królewskiej Mości

mógłbym ci dziękować
za rozmowy niedokończone
nad brzegiem morza
i milczenie
tak wiele mówiące
pod srebrną tarczą księżyca

za aromat niedzielnej kawy
zapach kuchennych wypieków
wabiących mnie na pokuszenie
czy choćby tylko za to
że każdego ranka
budzę się przy twym boku

autor

Manuel del Kiro

Napisany: 2017-05-06 Dodano: 2017-05-06 08:59:13

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie