Judasz

Postać w kapturze przemyka na palcach
jakby się kryła przed ciżbą i gwarem,
obłęd w źrenicach i krok chwiejny zdradza,
że myśli w głowie błądzą oszalałe.

Krwawe srebrniki jak kamień u szyi,
świadomość zdrady pali usta ogniem,
zwrócił zapłatę na ręce współwinnych,
wierząc, że śmierci w oczy spojrzy godnie.

Zawisł na sznurze pod ciężarem winy,
lecz tej przysługi drzewo odmówiło,
Bóg sam wykonał wyrok sprawiedliwy
i twarda skała stała się mogiłą.

Gdzieś był Judaszu gdy w tłumie próbował
ujrzeć twą postać, oczy od łez mokre,
w cieniu Golgoty, bez gestu, bez słowa,
widzieć cię z krzyża żałującym łotrem?

Dzisiaj w pogardzie wieńczysz zdrajców grono,
choć mogłeś wzorem wiary świecić uczniom.
Wierniejszy komu więcej darowano,
wybaczać boską, błądzić rzeczą ludzką.

autor

bjedrysz

Dodano: 2012-03-24 22:04:34

Ten wiersz przeczytano 2504 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie