JULIA
21.07,2019 r. na imię mam Julia - 4150 g 58 cm 10 Apgar choć nie wiem co to jest - godz 12,11
W ciąży byłem...urodziłem,
mały pyłek krzyk podnosi.
Ileż dajesz nam radości-
nie masz wyjścia wspomóż czynem.
Więc napiszę wiersz o wnusi,
jak czekałem a strach dusił.
Co natura da na tacy,
Ona nie wie, a Bóg patrzy.
Uśmiech będzie, także smutki,
bo niewinne to dzieciątko.
Miłość daje brzdąc golutki,
śpisz chwilami - już masz piątą.
W nocy płacze w dzień to samo,
jako dziadek chcesz być mamą.
Ręce sztywne w krzyżu strzyka,
a u Julci gra muzyka!
Kupka, siusiu - co tam jeszcze,
papu proszę - cyca dajcie.
Mam to w nosie a ja wrzeszczę,
albo wszyscy...spierniczajcie!
W oczach czytam i nie wierzę,
skargę złożę babci Ewie.
Co mam...daję, a Jej mało,
gwiazdki z nieba by się chciało?
Poszła w szpaka - Bogu dzięki,
teraz oddech choć na chwilę.
Wiersza słowem czas umilę,
za sekundę - nowe "męki".
I tak kręcę kołowrotek,
kojec plecie myśli złote.
Dźwięk grzechotki - zaterkotał,
wapniak stoi zaś u trzpiota.
Patrz na wnusię nie w ołówek,
jak ci rośnie pełna blasku.
Zegar tyka a czas uciekł,
poetycznie zgreda nastrój.
Dziadzio-ojciec chyba w jednym,
wiek przyzwala, wnusia także.
Bóg nie widzi - budzik nakręć,
a kalendarz patrzy wredny.
"Dzieci i zegarki nie mogą być stale nakręcane. Trzeba im także pozwolić chodzić." - Jean Paul Sartre.
anula-2
Komentarze (167)
Asiu popatrz Ona ma już cztery lata, dopiero co
zdmuchnęła świeczki. Niech Jej się darzy jak nam obu.
Miłego letniego wieczoru.
Wspaniały wiersz o wnuczce :)
Miłego popołudnia :)
Marku to już 3 lata i dziesięć miesięcy daje impuls
dziadkowi do życia i robi to tak skutecznie... że
odmłodniałem o tyle samo.
Wszystkiego dobrego.
Dla mnie wnuki są całym światem. Dla ich radości
jestem gotowy wiele poświecić. Widząc jak rosną, widzę
tym samym jak szybko upływa czas. Mam nadzieję, że
kiedy mnie już nie będzie będą mnie miło wspominać.
Niczego więcej od nich nie pragnę.
Pozdrawiam Grzegorzu.
Marek
Grażynko młodzi są teraz wygodni i wcale im się nie
dziwię, ale cyklicznie będzie nas ubywać... a szkoda
tak ciekawej populacji.
Pozdrawiam, pogadaj z zięciem Grażynko, On ma
amunicję.
Cudownie ciepły wiersz o Wnuczce,
ech, chciałabym i ja jej doczekać,
ale moje dziecię nie spieszy się, by mnie zrobić
babcią,
serdecznie pozdrawiam, Grzesiu:)
Budzi o poranku... diadia, noskiem się przywita,
pokaże wszystkie zabawki, niektóre popsuje.
dziadek znużony naprawia, szybko nie bądź gburem,
otwieram zaspane oczy, widzę Ja w przedświtach.
Trochę oddechu na święta... usnęła!
Dorodna i zdrowa wnusia...wyrosła jak na
drożdżach...gratuluję :) Zawsze zastanawiałam się nad
powiedzeniem, że wnuki kocha się najbardziej...
teraz wiem, że to prawda :)
Wiersz przeuroczy :)
Pozdrawiam Grzesiu :)
Dopiero co Ją wypuściłem z rąk, razem ze mną
kibicowała skoczkom, jest bardzo emocjonalna.
Miłego wieczoru.
PIĘKNIE, a dla takiej wnusi nieba by przychylić
trzeba, wiersz bardzo na TAK, pozdrawiam serdecznie.
Łukaszu zapewne myślisz o tej z Werony, moja wnuczka
skończyła niedawno pół roku i rośnie jak na drożdżach,
do Romea jeszcze Jej daleko.
Kłaniam się.
Przepięknie, rodzinnie z serca napisane. Gdy słyszę
Julia to kojarzy mi się z pewną Julią.
Wandziu lubię prowokować, mam to w duszy.
Miłego dnia.
napisałam wyraźnie - wsparcia dziadków czyli babci i
dziadka razem wziętych :))
Wandziu zapomniałaś o dziadku a on najbardziej
wszystko przeżywał, po młodych to spływa jak po
rynnie. Ja to inaczej odbieram. Dziękuje za podgląd,
pojutrze ma 2 miesiące.
Miłego wtorku.