Julio!

Szymonie. Czytając czuje się klimat dawnej poezji, ale
uważam, że aby ten klimat bardziej uwypuklić nie tylko
słowami, ale i konstrukcją zadbać o to Pan powinien.
Otóż niech Pan łaskawie sylaby w wersach policzy i
wyrówna, zadba o średniówkę w dobrym miejscu i powiem
Panu, że coś z tego wyjdzie :) Na razie nie stawiam
punktu :)

Ten wiersz jak żywo coś mi przypomina z mojej
młodości..powodzenia

Fajnie z Romeo w tle pozdrawiam

... czy taką miłością czystą ,dziś kochać ktoś
potrafi...

no Julia ma strzec rozmów tajemnicy a waćpan wywiesił
na wgląd publiczny na tablicę, potem winą obciąży
biedną Julkę za wszystko, za plotki, za rozwydrzone
kotki i za ogólne pośmiewisko, więc nic dziwnego, że
trup gęsto się ściele, w takim przypadku nie pomogą
nawet modły w kościele.

Włąśnie, zmów pacierz i zaszeptaj modlitwenie głos
współczesnego Romka, bo gdzież mu do..Szymona. O
Verona!

Język zabrzmał faktycznie jak z Romea i Julii,
pięknie.

miłość uduchowioną taka wzniosłą jedyną zawsze trzeba
strzec ona głęboko w duszach jest bezpieczna Wymowa
wiersza prawdziwa Pięknie zabrzmiał Pozdrawiam
serdecznie

O Romeo kochanku pokoleń, dziś Julie czekają na inne
swawole.

Och Romcio, Romcio ładny wierszyk spłodziłeś

Hi, hi niezłe, a już chciałam po "me" zarzucić
czytanie:)

Romeo i Julia...ach...ale ladnie napisany
wiersz...pozdrawiam

Romek O! z Veron(alu) na ból głowy! Dżul i ja energią
rozparci na łopatki potęgą słowa