Jutrzenka

Różowa poświata zwolna
niczym dziewczyna frywolna,
co nie raz humory miewa
wschodni horyzont swym blaskiem zalewa

Mierzy się z przepaścistym nocy mrokiem.
Chce go oczarować swej barwy widokiem.
Najlepsze odcienie swej głębi maluje,
i coraz to wyżej w przestworza wzlatuje.

Wiekowe drzewa co nad jeziorem stały
w niemym zachwycie jej blask podziwiały.
Między szuwarami snuła się nocna mgiełka,
płyneła cichutko,chciała skraść różu światełka.

Zdziwione ptaszęta co ze snu już powstawały,
wielobarwnym świergotem jutrzenkę witały.
A kocur co skąś wracając ogarnął ją wzrokiem,
stanął i patrzył olśniony jej urokiem.

Wten księżyc tańczący w głębinach jeziora
zrozumiał że dzisiaj gasnąć mu pora.
i gwiazdy co przez noc całą na niebie tańcowały,
jedna za drugą gdzieś się pochowały

autor

Romanowski

Napisany: 2005-11-03 Dodano: 2005-11-16 00:09:27

Ten wiersz przeczytano 2441 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie