Już

Już promyczek słońca wpada do mej pustki.
By rozgrzać serce i zatrzeć smutki.

Już chmury galopują z radością po niebie.
Jak nieokrzesane konie po stepie.

Już wiatr romantyczna melodję gra.
Tak jak skowronek wiele opowiastek o miłości zna.

Już nurt cichej rzeki porywa me marzenia.
Które chcą być warte prawdziwego spełnienia.

Już słyszę głośny życia szept.
Tak jakby był to mrówki cichutki drept.

Już z końcem dnia wodze za słońcem okiem.
I widze jak odchodzi w głąb z mrokiem.

Już z ostatnim blasku księżyca biciem.
Żegnam się dziś na noc z życiem.

Już sen zamyka me powieki.
Ale to co widziałam zostanie pod nimi na wieki.

autor

paulcia

Napisany: 2008-08-27 Dodano: 2008-09-09 20:06:47

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie