już ciebie nie pamiętam
już ciebie nie pamiętam
wspominam i nie mogę przywołać
uśmiechu czy grymasu
jakiś obraz się zachował
to nie wiem jakie ma znaczenie
marzę i wariuję
chociaż nie pamiętam
nie wiem kim jesteś
może nie pamiętam
bo byłeś innym
nie płaczę nie znam powodu
wiem i nie chcę nienawidzę
dotykam i przekładam
tęsknię
za tobą czy może chwilami
Komentarze (10)
piękny wiersz,przykuwa moją uwagę,będę tu zaglądać :)
pamięć to jak komputer zapamiętuje dobro i zło i
chociaż człowiek chce zpomnieć i uciec to z powrotem
powraca ta nadzieja ta nienawić
treść tego wiersza realizuje taką myśl
A może i za nim i za chwilami :)
tęsknota wiecznoscia na szlakach zycia:)pozdrawiam:)i
jestem na tak
Plusik i wybacz,ale z dodatkiem moich łez.Tak samo
czuję i tak się czuję jak napisałaś.Kochałam i
kocham,choć chyba tylko wspomnienia o tych"pięknych
chwilach",bo Jego obok mnie nie ma.Oczy przesłonił mi
płaszcz łez,gorąco pozdrawiam.
A jednak miłość się gdzieś głęboko ukrywa.
Piękny wiersz. Głęboka treść. Brawo!
Ostatnie zdanie to kwitesencja tego wiersza.Czasem
trudno zdecydować za czym tęsknimy - za osobą czy
wspólnymi chwilami
Oj, coś mi się wydaje, że go kochasz. Pięknie
napisane.
Przyznam, że ciekawa konstrukcja. Te "niedokończenia"
nadają klimat, który lubię najbardziej, chociaż sama
nigdy nie próbowałam go stworzyć. Wyjątkowo ;)