Już czas
Biegnę
po zielonej łące
boso
w chłodzie rosy
w muślinowej
sukience
rozpościeram ręce
odlatuję
autor
graynano
Dodano: 2019-03-17 16:32:32
Ten wiersz przeczytano 1117 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
:)++
Wymowny wiersz, zwłaszcza, gdy spojrzy się na jego
tematykę.
niech żyje życie na ziemi i radość
z życia pozdrawiam
Odlatywanie wiosną smutkiem zalatuje,
przecież to wtedy wszystko się budzi do życia,
którym ludzkość i przyroda się rozkoszuje,
chociaż i tak nastąpi w końcu wieczna cisza.
Fajne melancholijne mini.
Pozdrawiam. Miłego tygodnia :)
Ps... Dziękuję za miła wizytę,
nie oddałaś głosu. Zapomniałaś?
Wróciłam zapunktować.Miłego.
Jeśli tak wygląda niebo, to śmierć wcale nie jest
straszna... pozdrawiam serdecznie :)
interpretacja jakże różna Pozdrawiam Grażynko:))
Różnie można odczytać.
Pozdrawiam
Witaj Grażynko:)
Nieco tematyka wiersz mnie tu zaskoczyła:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Lepiej wiosną nie odlatywać...chyba że z
miłości.Pozdrawiam.
Rozbudzasz wyobraźnię.
Kto wie, może właśnie tak to wygląda.
Pozdrawiam.
Marek
ładna miniaturka - myślę że poczekać trzeba do jesieni
by odlecić...
pozdrawiam serdecznie:-)
wiosna- to pora na przyloty!
Jak czas, to czas, ale czy na pewno wlasciwy, teraz?
Ladny.
Serdecznosci :)
Dokąd chce peelka odlecieć...chyba, że z uniesienia :)
Pozdrawiam ciepło :)