już dzisiaj kłucie w sercu
każdy ma swoją samotnię
bezradnie stulasz ramiona
pierś unoszona oddechem
tłumi wewnątrz eksplozję
wreszcie głosem jak wybuch
„kocham” do nieznajomej
może dlatego że jestem
milionem podobnych atomów
a może tylko doceniasz
dobro ciepło i radość
chcąc by kojącym bandażem
kobieta opatrzyła ranę
czy starczy terapia słowem
co leczy ziołami wierszy
skrywam w sobie dwie dusze
wybieraj którą zechcesz
jedna uległa spokojna
druga jak krew gorąca
dziką czerwienią się burzy
iskrą namiętność rozognia
obie życiem nabrzmiałe
myślą co w głowie wzbiera
czas złą rzeką płynie
nie zdążę wysłowić tego
smutek kiedy rozmyślam
że dzisiaj jesteś a jutro
wypali się płomień twarzy
cieniem staniesz w lustrze
Dziękuję :)
Komentarze (10)
Piękny liryczny wiersz :)
Bardzo ładny, emocjonalny, stylowy jak na Damę w bieli
przystoi.
przeczytałam z przyjemnością ..czasami jesteśmy
samotni w tłumie..
bardzo wzruszyły m,nie twoje wersy...brawoooo
Już pierwszy wers uderzył we mnie - pomyślałem o mojej
samotni. Całość? Piękna.
bo slowami nie da sie wypowiedziec tego co w naszych
duszach, probujemy ale to tylko niestety namiastka
tego, co w nas jest, piekny wiersz, z przyjemnoscia
przeczytalam
Każdy ma chyba coś takiego, tą swoją samotnię, gdzie
znajduje się chwilkę ukojenia.
Pozdrawiam+
Same słowa nie wystarczą chociaż są emanacją duszy,
przejawem jej pragnień i dążeń. Potrzebna jest
bliskość, ciepło, otwartość na potrzeby drugiej osoby
a także wiara w uczucie którym obdarowujemy i jesteśmy
obdarowani.
A "MERYTORYCZNIE" no coż - wiersz nie jest wytworem
techniki a wyrazem emocji, uczuć, wrażliwości i
wyobrażni.
I to decyduje o jego wartości i niepowtarzalności.
Kilka zabiegów technicznych i byłby ładny i
nastrojowy. Wersyfikacja i interpunkcja na pewno,
niektóre wyrażenia z kierunkiem eliminowania patosu,
Szkoda wiersza :)
Również mam swoją samotnię,wiersz bardzo
uczuciowy.Podoba mi się.Pozdrawiam serdecznie i
podziwiam.