Już nie irytuj się człowieku
Już nie irytuj się człowieku,
Daj sobie spuścić wodę z głowy.
Dawno przeminął przełom wieków,
Na nowy jesteś wciąż gotowy.
Kiedyś poznają się na winie,
Otworzą drzwi szczelnie zamknięte.
Ty jednak nigdy nie zaginiesz,
Bo twoje słowo będzie święte.
A ten, co rzuca kamieniami,
Zostanie pierwszy osądzony.
I trafi też na równych drani,
Jako i on równie szalonych.
Już nie pokazuj swojej drwiny,
Daj sobie spuścić krew zszarzałą.
W wolnym człowieku nie ma winy,
A jeśli jest, to bywa małą.
Kiedyś pokażesz tezy prawe,
Białe zapiszesz kart listowie.
Zdobędziesz wszechobecną sławę,
Nie martwiąc się , co ktoś dopowie…
Komentarze (1)
Pozytywny. Dziś skończyłam czytać książkę "Mała
matura" J. Majewskiego - pasuje mi ten wiersz do niej.
:)