już rozumiejąc siebie

nieświadomym...tak samo jak ja i chyba jak każdy człowiek, który nie jest stuprocentowym samotnikiem

jakbym wyciągał coś z szafy
pełnej napiętych sprężyn

wspomnienia

może lepiej jeśli tam zostaną
i tak wszystkiego z nich nie wyczytam
margines na marginesie marginesu
i na każdym coś dopisane

nieważne są daty, pamiętam to dobrze
słońce świeciło
tylko właśnie ludzie byli przykrzy

często

dopiero teraz rozumiem
ale co to zmieni?
nie wrócę do zagranej wcześniej muzyki
na koncercie mego życia

choć uśmiecham się myśląc o przykrościach
jakie mnie od was spotkały...

i choć żadna tortura nie była by zbyt okrutna dla was
adekwatna do śladów na mojej psychice

chyba rozumiem
i jestem w toku przebaczania

niech będą sobie mówiący
"przebaczasz lub nie"
na papierze i w słowach ślicznie to wygląda i brzmi

dopóki szczęście nie zaczęło
powolutku i po cichu otaczać mnie swym ciepłem
dzięki Tobie i ludziom właśnie
nie potrafiłbym zacząć nawet

najlepsze jest to
że nawet nie czujecie się winni
bo przecież to tylko ja wszystko to rozpamiętuję

ale gdybyście z pełną świadomością
i pokorą
powiedzieli za wszystko przepraszam
rozpłakałbym się

bo nie chcę wojny

autor

ochmistrz

Napisany: 2007-01-12 Dodano: 2007-01-12 17:00:13

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie