Już się śmieję

Z tomiku: „Geometria hedonisty, czyli lepsza perspektywa…”

Gdy teraz patrzę na to wszystko, to się śmieję
Próbuję zrozumieć o co mi chodziło, zrozumieć ciebie
Lecz niestety jeszcze nie potrafię
Wiedzę tylko nas oboje, jak było dobrze i źle
Czuję jakby to wszystko było jednym, długim snem
Zastanawiam się: lubię czy może kocham cię
Co to wszystko znaczy, czym dla mnie jest
Jak bardzo mi zależy i co czuję
Teraz kiedy wszystko tak starannie analizuję
Niechcąco uświadamiam sobie, że to było błąd
Taki, którego niestety już nie cofnę, nie naprawię
I chyba pozostało mi tylko żałować
Tego, że tak bardzo kiedyś kochałam
Że aż tak mi na tobie zależało
Już nie cierpię, już nawet nie płaczę
Po prostu: stało się... Nie zmienię tego
Postaram się żyć normalnie

* * *

autor

Natalka (Everytime)

Napisany: 2003-09-07 Dodano: 2005-04-10 18:21:28

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie