Już wkrótce zniknę...

"…Miotam się,
w tym nierealnym świecie,
choć trwać tu miałam tylko chwilę…

Padam na ziemię, tak jak bez skrzydeł padają motyle.
Cierpię, bo tylko cierpienie mi pozostało…
Padam, bo Ciebie jest mi już, tak mało…
Nie umiem wstać, chociażbym chciała.
Nie podniosę się za nic, za bardzo jestem tym ociężała…
Twój grzech, splótł się z włosami mymi, tak gęstymi…
Rozpacz mnie ogarnia,
choć chciałam z nią walczyć,
to sił mi zabrakło-by tu wystarczyć…
Siły armia, uleciała…
A ja już wszystek zapomniałam…
Jak to szczęśliwą, było mi być?
Ostatnie tchnienie. Milczy, me sumienie…
„To nie Twoja wina!”-słyszę głos z oddali, lecz nikt mnie nieuchronni,
nikt mnie już nie ocali.
To koniec, staczam się w tą monotonie…
Powoli zamykają się też i me dłonie…
Widzę niebo,
z tej oddali-co marzenia me ocali…
Skrzydlaty puch chmur,
pośród niebiańskich gór…
Piękno te, znów ogarnia mnie…
Ocieram łzy…
Choć nie ma Cię.
Uwierzyłam w cud,
za sprawą anielskiej pieśni nut.
W zapomnieniu trwam…
Chcę wziąć oddech i pośród kłopotów znaleźć sens…
Aby powrócić za parę lat…
Może wtedy odmienisz się, może zmieni się też Twój świat.
Może znajdzie się dla mnie miejsce, w Nim…
Może zetrzemy, ten kurz ten dym… z Naszej miłości?
To jeszcze nie koniec,
słyszę czuły Twój, gdzieś szept- jednak po chwili on milknie,
w oddali ode mnie uszedł…

Już wkrótce zniknę i zabiorę całą swą zawartość, do przestrzeni, w której tylko Ty znasz jej wartość…"

Memu Aniołowi... w 7 dni, przed rocznicą końca...

autor

KfiAtUsZeK

Napisany: 2005-05-15 Dodano: 2005-05-15 14:46:13

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Toniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie