Już wybrałam

Krwi z mych żył złoty pył
życia dobrych chwil,
bom duszę sprzedał im.
Krzyżem wołając na boskości
naturze łamie się kości.
Boskość góruje lecz nie nad
ziemią, a nad umysłami
tych, którzy są słabi.
Przebaczać litościwą ułomnością
zamiaru nie mam,
boś Ty kłamca
po wsze czasy płyniesz,
a mnie znużonej
wściekłość dodaje skrzydeł.
Pokojowe uwielbienie nicości
ogarnia rozumy blaskiem wieczności.
I wszyscy chórkiem śpiewając
w górę ręce chowając,
głośną ciszą w kontroli
umysłu spoczywając
niczym więcej się nie stając,
ruch świata ograniczają.
Otępiona radości
wiecznej ugodności
radością życia tchórza,
kto złość nieokazując
drugi policzek nadstawia.

autor

Oriana

Dodano: 2007-10-15 20:36:28

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie