Już za późno

słońce zajdzie nad ostatnim skrawkiem wyobraźni
i zacznie się przeszłość
zbudzę koszmary – nie chcę iść samotnie
właściwym piekłem buntu,
już za późno na miłość
będą zdjęcia gdy braknie ludzi
czasami spojrzę we mgły
imion skrzywionych karykaturą
lecz tyle będzie ognia w dniach,
że nie warto się zatrzymywać
i płakać,
uniosę się prawdą swoich marzeń
albo
upadnę w to co najgorsze w rzeczywistości,

najważniejsze by nie rozpoznać
wieczornych zdarzeń
już w świetle świtu
i pożyć czerpiąc piękno z tajemnic,
wierząc, że za chwilę
będzie inaczej
mając złudzenia za
nawierniejsze przyjaźnie,

autor

D.L...

Napisany: 2010-06-21 Dodano: 2010-06-21 12:43:57

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie