KAKTUSY

lubię wejść pomiędzy was
patrzeć jak rośniecie w ciszy
dorastacie w milczeniu
do życia, do podejmowania kolejnych decyzji
do siebie
i siebie nawzajem
każdy wasz ruch jest uroczystością
jakakolwiek zmiana
jest najdroższą kreacją
skrojoną na miarę
przemyślaną przez samego artystę
zaprojektowaną na tą specjalną okazję


jesteście niczym damy i rycerze
na dworze bogatego króla
dostojni, piękni
i tragiczni
razem na balu
ale nie w życiu


patrzycie w słońce ponad swoimi głowami
w kryształowe żyrandole
nocnego miasta

nie krzyczycie, nie mówicie
tylko szelest koronek i ażurów
skrywających wasze twarze i dłonie
próbuje poruszyć powietrze
które zatrzymuje się wokół was


tańczycie nie męcząc nóg


dotykacie się nie dotykając


karzecie długo na siebie czekać
co mało kto potrafi
jeden wasz gest kosztuje lata


ale wy też czekacie
na kroplę wody
i na wszystko
bardzo długo i bardzo spragnione
bo wszyscy myślą, że niczego wam nie potrzeba


nie wygłupiacie się jak szczury w wyścigu
nie wyrywacie przed siebie
nie rozpychacie na boki
jak letnie łąki i opętani blichtrem ludzie


starzejecie się zachowując godność
i samotność


tyle w was dumy
i spokoju…
a jednak?
żyjecie w ciągłym strachu
schowane w smutnych
moherowych sweterkach


tyle w was słodyczy bezbronności

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-12-18 13:57:38

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie