Kaleka

zatrzasnęli
wieko trumny
w środku obcego podwórka
obok nieznanych bram
zaśmiewając się do łez
gdy nie mogłam wyjść

kochają takie komedie

odwiedzałeś prawie codziennie
ten fałszywy grób
składając przy nim
kwiaty

przecież wiedziałeś
że wciąż żyję

otworzyli
drzwi drewnianego więzienia
gdy już zapomniałam
jak się chodzi
bym mogła
czołgając się u stóp
a potem na kółkach
załamywać ręce
w bezsilności

odebrali mi nawet
wiatr we włosach
i słońce
uśpione na rzęsach

wiesz
niedługo znów mnie położą

być może z tobą

dla... siebie

autor

CzarnaRoza

Dodano: 2007-05-08 16:58:09

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie