kalkowanie duszy
wolę papier i atrament
współgrają z siwizną
z otwartymi ramionami
przyjmują co było
i tęsknią co będzie
do szczerości kuszą
bielą i błękitem
ośmielają bardziej
choć kiedyś pożółkną
i wyblakną
- ufam im
autor
jozen
Dodano: 2016-09-06 09:49:26
Ten wiersz przeczytano 767 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Ładne porównania - metafory
ciekawa myśl.
Pozdrawiam serdecznie
Samotność się powiela jak przez kalkę
ciekawa metafora
Ufność dla swojej poezji.
Można odnaleźć taką pierwszą i poukładaną myśl Twoich
strof. Z wyczuciem pokazany świat ducha, tęsknoty i
szczerości. Siwizna minionych lat, wyblakłe zdjęcia -
to tajemnice wspomnień i melancholii. Swoją samotność
zapisujemy na papierze który wszystkim się z nami
podzieli. Piękny wiersz - plusik zostawiam :)
Pozdrawiam :)
Szczerość kusi, z wyczuciem, miękko i pięknie.
Miłego.
Ośmielają bardziej - świetne :) Miłego dnia
Witaj
Świetny refleksyjny tekst.
Metaforyczne spojrzenie na
samotność.
Miłego dnia:}
papier wszytko przyjmie, nie zawiedzie, chociaż kto to
wie?pozdrawiam