Kalokagatia
Człowieku, czy podziwiasz to ciało
wspaniałe?
Widoczne mięśnie piękno zewnętrzne
oddają,
Kondycję i zdrowie na lata zapewniają;
Oklaski Apollina byłyby niemałe!
Człowieku, czy doceniasz tę ogromną
wiedzę?
Od wielkiej góry książek mozolnie
zdobytą,
By wkrótce być intelektualną elitą
I wyrzucić z umysłu mentalną biedę.
Człowieku, czy odczuwasz tę duszę
dojrzałą?
Która czysta w ciepłym parku
przesiaduje,
Przyrodą zachwycona ciągle medytuje,
A przebudzenia świadome wolność jej
dają.
To kalokagatia.
Najpiękniejsza walka.
Komentarze (5)
Doskonalosc czlowieka, pod kazdym wzgledem, czyzby
ideal?
Ciekawa tresc wiersza.
Pozdrawiam.
Super, nawet nadziwić się nie mogę.
Bardzo dobre, podoba mi się :) Pozdrawiam +++
aż sprawdziłam co to jest
ta kalokagatia.
piekno i dobro...szczescie w jednym
piekny wiersz
pozdrawiam