KALOSZE... POPROSZĘ! (Z DUCHEM)
Taka baju baju rymowanka | www.rymcym.blogspot.com
Duch pewien spod Łodzi
w kaloszach nie chodził.
Podmokłe miał lochy,
a katar tak srogi,
że kichał jak salwy
armatnie.
Turystów odstraszał,
co z Piły i Reszla
na zamek przybyli,
lecz w nim ani chwili
nie chcieli pozostać –
bo strasznie.
Dyrektor szczerbaty
kładł w uszy kłąb waty.
„Z tym Duchem co zrobić,
by wreszcie zarobić?!”
– okrutnie się martwił
i głowił.
Aż pomysł gotowy
sam wpadł mu do głowy:
„Nie pachnę dziś groszem,
lecz kupię kalosze!”
– i pognał do Łodzi
na „łowy”.
A odtąd kichaniem
nie straszy już zamek.
Turystów czterystu
zjawiło się w mig tu.
Dyrektor szczęśliwy
nareszcie!
Ten Duch, choć nie znosi,
kalosze wciąż nosi.
W opowieść tę, chcecie
– to wierzcie…
_
MamaCóra (Rymotka+Rymcia)
Śmiesznego duszka, do tego wierszyka, narysowała Córa - można zobaczyć na blogu www.rymcym.blogspot.com
MamaCóra
Komentarze (75)
Ja też kalosze poproszę,
bo dziś deszczyk pada
i wyjść bez kaloszy
po prostu nie wypada.
Pozdrawiam obie Panie :)))
Kolejny o duszku i całkiem fajny.Skąd Ty masz tyle
pomysłów o duchach? Pozdrawiam MC
No tak,cóż to za zamek,gdy w nim ducha zbraknie,bo
kicha biedaczek?
Świetny z humorem wiersz,co nie dziwi.
Serdecznie pozdrawiam:)
Nawet wtedy, kiedy nędza,
to na duchu nie oszczędzaj!
Pozdrawiam!
Aniu, jaro - niedzielnie pozdrawiam
Kalosze czasem się przydają i nawet duszki pożytek z
nich mają :) a wiersz jak zwykle przeczytałam z
ogromną przyjemnością :)
A to ci duszek . Pozdrawiam serdecznie i życzę miłej
niedzieli
MAGNOLIO - cieszę się, że to była radosna chwila przy
tej rymowance
Vick Thor - uśmiecham się od ucha do ucha, wielką
radość sprawia mi czytanie twoich komentarzy
Pozdrawiam :)
Za krótkie bywają chwile radości,a Ty na wesoło
optymistycznie super.
widziano już nie takie cuda,
jak duch w kaloszach na butach,
sam spotkałem w rybaczkach do pół uda
ducha starego mądrego marabuta
który łowił ryby tkwiąc w rwącej wodzie
bo wędkowanie obecnie jest w modzie.
Tesso, Marylo - witam panie i serdecznie dziękuję za
odwiedziny
Bardzo lubię Twoje optymistyczne wiersze.
Muszę powiedzieć, że pisanie dla dzieci jest bardzo
trudne, więc Cię podziwiam i składam uniżone pokłony.
Serdeczności
Zawsze z podziwem,pozdrawiam kolorowo :)
Cecylio, stolarzu - bardzo mi miło :)
Uśmiechałam się.Piszesz sympatycznie.
Obie autorki pozdrawiam .