Kamień
wniknąć w jego niewzruszenie
nieruchomość bryły
chłód istnienia
zdobyć się na tę zawziętość
zdać na przypadek losu
nauczyć cichego trwania
wniknąć w jego niewzruszenie
nieruchomość bryły
chłód istnienia
zdobyć się na tę zawziętość
zdać na przypadek losu
nauczyć cichego trwania
Komentarze (3)
Można dwojako rozumieć Twój wiersz... Kamień - jako
istota trwająca i niezmienna, bądź kamień - jako nie
czuły na nic głaz... Pozdrawiam:)
Trudno być takim jak on. Człowiek posiada w sobie
uczucia i wiele emocji, które potrzebuje wyzwolić.
Ciekawe to napisałaś. Pozdrawiam:)
witaj, można by spróbować wcielić się w milczący
kamień i na wszystko głuchy.
ale po co? A swoją drogą ciekawe pytanie.
pozdrawiam.