kamień
To nic
Nie pierwszy raz zawiało
I chłód i mgła i deszcz
Jak łza
Jak kamień kamienne
serce zastukało
I pustka
dokoła i wewnątrz
trwa
jak cisza co ranem nas budzi
To nic
nie pierwszy już raz
na wiosnę się
kamień
przebudził
na wyzwanie Eli dzień 2
autor
Taki Sobie
Dodano: 2017-03-21 13:03:49
Ten wiersz przeczytano 944 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Ciekawa refleksja wśród kamieni uczuć...
Pozdrawiam serdecznie:)
ładnie, delikatnie..
podoba mi się
pozdrawiam :)
Wiosna to pogodne dziewczę potrafi zazielenić serce
poruszć nawet głaz
i tego Peelowi zyczę Pozdrawiam Autora z podobaniem i
wiosennie :)
A nie mówiłam, że wiosna potrafi
obudzić nie tylko przyrodę.
A tak na serio dobry wiersz,
skłania do zadumy.
Pozdrawiam i dziękuję :)
Witaj... pomyślałam o kamieniu na ktorym wyryto
imię... z wiosną wszystko budzi się do życia... tylko,
nie tutaj, jedyne co jest to 'Jak kamień kamienne
serce zastukało' tak malo i aż tyle... Moc
serdeczności.
Podoba mi się.
tak się wyziębiłam że się pomyliłam, miało być
rozgrzeję :)
ech... usiądę na tym kamieniu i go ogrzeję do
czerwoności.
I treść i forma jak i refleksja - super.
Bardzo zimny wiersz z dobrym przesłaniem.Dobrze,że
jest nadzieja co budzi się z wiosną.Pozdrawiam:)
To znaczy ten kamień na wiosnę - taki sobie całkiem,
całkiem,
jeszcze nie całkiem skamieniały,
a jak słonko przygrzeje to i się rozklei.
Wiosna i z kamienia potrafi soki wycisnąć.
Cholernie refleksyje, cholernie - choć lakoniczne -
głębokie i z życia wzięte. Treść i forma - znakomicie
zamknięta. Pozostaje mieć jednak nadzieję.
Pozdrawiam. :)))
Ładny wiersz.Kamienie się budzą i niech miłość trwa
:)Pozdrawiam serdecznie.
Piękna refleksja łapie po Twoim wierszu :) Pozdrawiam
serdecznie +++