Kamień z serca

Kamień z serca

Gdy w naszej tradycji
Bóg przychodzi na świat
jest ciemno, mroźno, zima,
rękę do brata wyciąga brat
i swojej dłużej trzyma.

Zaprosi do stołu białego,
urazy i złości odrzucą,
rozświetli choinkę lampkami
i wspólnie kolędę zanucą.

Nawet talerz dla wędrowca będzie,
gdy miejsca przy stole nie stanie,
wspólną modlitwę odprawią,
za nieobecnych-wieczne spoczywanie.

Dobrze, że bywa taka noc.
Wierzymy,że kamień nagrzać się może,
innym ciepło przekaże,
gdy tak jest zimno na dworze

Próbujemy kamień pokochać,
choć po tej nocy,on znów jak z kamienia.
Nie słyszy, nie widzi, mało się uśmiecha.
Dobrze, że choć raz w roku, przy świętach
kamień spada nam z serca .
/Cecylia Dąbrowska/

Wszystkim życzę rodzinnych Wesołych Świąt Choć to tylko słowa a wcale nie musi tak być gdyby człowiek człowieka miłował łatwiej i piękniej byłoby żyć. CECYLIA

autor

Cecylia Dąbrowska

Napisany: 2013-12-20 Dodano: 2013-12-20 09:40:14

Ten wiersz przeczytano 2295 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Święta Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie