Kamienie
Gdyby kamienie mogły przemówić,
gdyby zabiło w nich serce
a spękane szczeliny
wypełniłyby się krwią.
... Gdyby tak życie w nie tchnąć,
to dobiegłby nas ich szloch;
- To człowiek pierwszy rzucił kamień.
To człowiek tworzył z nas, domu swego
fundament.
To człowiek tworzy mury, które dzielą.
To człowiek tworzy z nas kamienne kręgi
swoich świątyni.
To człowiek sypie z nas grobowy szaniec.
- To człowiek!
... Z kamienną miną
i zimnym sercem
wbija w nas stalowe ostrze,
rzeźbiąc w naszej wieczności
swoje przemijanie.
Komentarze (13)
Bez wątpienia interesujące.
jak dla mnie świetny wiersz, ostatnia część doskonała
:-)
Swietny wiersz Miłoszu! - jak kazdy Twój wiersz. Ze
zdumiewająco znakomitym - reflejksyjnym zakończeniem.
Pozdrawiam serdecznie:)
Ostatnia strofa najlepsza.:)
Skłaniasz do refleksji nad wartościami naszego życia.
Pozdrawiam.
Marek
-Bądź dumna z moich zasług i delfickim laurem
Melpomeno łaskawie opleć moje włosy-
Bardzo mi sie podoba. Mocny, prawdziwy przekaz.
Pozdrawiam :)
Kamienie mają różne zastosowania. Mogą budować, a w
innych dłoniach mogą być niebezpieczną bronią. Wiersz
wymowny, pozdrawiam.
Kamień z innej perspektywy... Dobry wiersz a ostatnia
strofa świetna... pozdrawiam serdecznie.
Fajny pomysł na temat wiersza i ciekawie napisany.
Są też serca z kamienia, i chociaż płynie w nich krew,
nie miękną. Wiersz podoba mi się.
świetny wiersz
Niestety za niszczenie tego świata też człowiek
odpowiada i kiedyś sprawi, że zostanie tylko kamień na
kamieniu... pozdrawiam