Kamienie dusz
Zamknieci w mrocznej otchlani
odleglych od siebie swiatow
podobnych a jednak roznych
zamknieci w pustych kamieniach dusz
nie widzac swych oczu
nie wyczuwajac uczuc
slepy cien sunie ku nam
pelzniemy po blocie przodkow
obok kamiennych posągow starych bostw
obok starych ksiag prawd
zapominamy swojej drogi szlak
posrod cichego lasu nicosci
posrod opadlych lisci zwatpienia
ktore stracily wiare w siebie
baly sie spojrzec w szklane odbicia
ich wlasnych zamglonych dusz...
Komentarze (1)
nia łatwo iść raz obraną drogą zwłaszcza jeśli idziesz
nią sam