kamienna naiwnosc

dla tego ktory nie istnieje.

Raz jestem na brzegu
raz zas na dnie...
Jestes tak blisko,
i zaraz Cie braknie.

Cichym kamieniem w niewiedzy sie stalam,
ile razy chcialam uciec...
tyle nie umialam.

Raz wypychasz mnie na brzeg
laskaczac milosnie,
a raz zatapiasz gdzies na dnie
nie myslac juz o mnie.

Tak dawno sie poddalam pradom Twoich fal,
zalewasz mnie nadzieja
by znowu uciec w dal.

Nadchodzi wiatr by suszyc me lzy,
patrze na wschod slonca,
ktory odbijasz Ty.


Przeklety usmiech slonecznego ciepla ,
do ktorego ja kamienna chetnie bym uciekla.

Beztrosko zalewasz lad...
w tym wiele kamieni.
Nie widzisz,
nie widzisz !
Jak jeden sie mieni.

mimo smutku lubie Twoj dotyk...

autor

rózana nadzieja

Napisany: 2006-04-09 Dodano: 2006-04-09 20:01:11

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie