Kamil Stoch

Już jest, widać że jest bardzo mocny,
mocny jak góralska śliwowica.
Siedzi na belce jak Ikar gotowy do lotu.
Przetarł google, spojrzał na face
w odbiciu google, a book jest z nami.

Pogłaskał orła na czapce pod włos
Przewietrzył oczy ze styczniowego smogu,
poprawił kombinezon w kroczu na wysokości kolan.
Czeka na znak trenera.
Patrzy mu w oczy z rozdzielczością
1080 pikseli w technologii 5D

Jest zielone światło. Ruszył w dół.
Głowę wtulił miedzy kolana, podniósł jedną nogę
dla zmniejszenia tarcia.
Publiczność wyje z zachwytu. Emocje jak na grzybach.

Wyszedł z progu cichutko, kocimi ruchami jak gość, którego widziałem, wychodzącego o 4 nad ranem od sąsiadki z trzeciego piętra po lewej.
Narty w kształcie litery V rozwarte,
jakby na pięć palców przy porodzie.
Leci ponad szczytami Tater*,
nic mu nie przeszkadza, nawet halny wiater*.

Piętnaście tysięcy ludzi dmucha mu
stężonym CO2 pod narty,
które naprężone, aż wygięte
utworzyły menisk prawowypukły i lewowklęsły.
Płynie w powietrzu jak latawiec.
Hamuj , hamuj , ręczny , nie jesteś na mamucie -
krzyczą z flagami kibice i kibicki,
ubrani w czapeczki, odziani w szaliczki.
Ląduje, przyziemia, telemark.

Niektórym, że leci, jeszcze się zdawało,
a on był na dole, to wino tak grzało.


- mówił do Państwa Włodzimierz Szaranowicz

autor

BordoBlues

Napisany: 2018-01-28 Dodano: 2018-01-28 10:55:31

Ten wiersz przeczytano 4042 razy

Oddanych głosów: 89

Rodzaj Pastisz Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie