Kanada wita jesień
Pomiędzy Sudburry i Parry Sound.
Zwolnij synu, zwolnij biegi, popatrz z
bliska,
zobacz zmierza jesień, purpury na
drzewach,
w szkarłatach i pąsach jesień kanadyjska.
Lato już odchodzi w tęsknych ptasich
śpiewach.
Sycę swoje oczy piękna krajobrazem.
Na rozległych wodach cisza, nie ma fali,
odbija się niebo, widok jak z obrazów,
Zagubione gęsi krzyczą gdzieś w oddali.
Widoki piękniejsze, co kilometr drogą,
a ogromne głazy flora przysłoniła.
Nigdy żaden człowiek nie stanął tu nogą,
nawet dusza ludzka tutaj nie błądziła.
Wielkie kamieniste głazy rozsadzane
dynamitem, by budować mocne drogi.
Jest tu co podziwiać, ten kraj
niezbadany,
a jak go już poznasz, nie wrócisz ubogi.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2018-09-06 00:40:31
Ten wiersz przeczytano 1432 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (51)
Jesień u Pani Bronislawy to sam cud natury.
bardzo ładnie piszesz, i pewnie tam w Kanadzie
faktycznie pięknie :-) w Polsce mamy teraz cudowną,
ciepłą, złotą, polską jesień... jest naprawdę
wspaniale :-)
Bez,, a,, :)
Twierdzę, że najpiękniejsza jesień jest w Polsce, ale
wiersz mnie urzekła :)
☀
Jesień potrafi też być piękna.
Bardzo nastrojowo u Ciebie Broniu.
Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę radości w sercu.
Serdecznie dziękuję za komentarze dla Pani L, Sławomir
Sad,valeria, piwneoczy,
filutek82. Życzę udanej słonecznej niedzieli.
U mnie tylko 16 stopni. Chłodno.
Widać, że tęsknota z Weną zaprzyjaźniona, dlatego
powstają takie wiersze, w ciepłym klimacie.
Pozdrawiam.
Piękny kraj i piękne jesienne strofy opisujące obraz
Kanady
lecz serce zostawiłaś w Polsce:)
Pozdrawiam serdecznie:)
piękne zaproszenie, ciekawy wiersz.
Dziękuję za obraz kanadyjskiej jesieni Bronisławo.
Sądzę, że przynajmniej jeden korzeń Twojej duszy
zagłębił się w ziemię w Kanadzie. :)
To jest poezja.
Dziękuję kaczorku za zajrzenie do mojego wiersza.
Dziękuję fatamorgana za miły komentarz.
Starych drzew się nie przesadza,
a jak się przesadzi, trzeba im dogadzać.
Pozdrawiam.
Wczoraj odwiedziła mnie koleżanka, która wyemigrowała
do Kanady 30 lat temu. Mówiła, jaki to piękny i
przyjazny kraj, ale duszę zostawiła tu, w Polsce...
Pozdrawiam Broniu bardzo serdecznie :)
Piękny wiersz!
Z tak piękną przyrodą warto się zaprzyjaźnić.
Pozdrawiam Bronisławo paa :)
Dziękuję Wiktorze budujesz mojego ducha. Często
człowiek robi to nieświadomie jak ja. Pozdrawiam.