Kaprysy marcowe

Promień słońca w tiul firany złoto wplątał.
Kosim gwizdem rozdźwięczały się modrzewie.
Krokusowy fiolet woła: Idzie wiosna!
Ziąb na dworze na to krzyknął: -Ja nic nie wiem!

Marzec w garncu mocno miesza to i tamto.
Śnieg poprószył przebiśniegom białe czapki.
Słońca oddech garść śnieżynek szybko zgarnął.
Ptasie mantry na sosnowe wierchy zwabił.

Noc się z mrozem pokumała, staw się zaszklił.
Pierwszym pąkom żal się budzić w takim zimnie.
Dzień otworzył im zielenie ciepłym światłem.
Szafran szepnął swej śnieżyczce: Zostań przy mnie.

Garniec pełen niespodzianek.Czas wciąż miesza.
Marzec bawi się codziennie w ciepło - zimno.
Łatwiej wiosnę w samym sobie jest wykrzesać.
Tu przynajmniej się ogrzejesz ciepłą chwilą.

autor

magda*

Napisany: 2019-03-13 Dodano: 2019-03-13 15:21:23

Ten wiersz przeczytano 2219 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie