Z karabinem na życie

dla tych, co się poddali

Arena walk
to już nie poligon
niewidoczny
ukryty wróg
zwala mnie z nóg

tak w jednym dniu
bez uprzedzenia
moje siły wycenia

walka – nie dziwi
każdy oddech się ociera
o front
w tej jednak chwili
samoapatii
nie chce się walczyć

świat zaczyna tańczyć
przed okopami
i coś przerywa
jak kula
która przeszyła ciało
lecz nie zabiła
mgła świadomość powiła
i na dziś
Gloria zasnęła

moja kochana jednak
budzi się z rana
całując jak motyl
sama całowana
przeze mnie
uczy mnie chodzić
od nowa
jak ksiądz żołnierza
co zapomniał pacierza

z karabinem
pójdę na życie
jutro o świcie
mocniejszy
o słabość

autor

sky dreamer

Napisany: 2014-02-17 Dodano: 2014-02-18 09:58:47

Ten wiersz przeczytano 723 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie