Karlica (cykl: Trudne kobiety)

Genialne, pozdrawiam serdecznie;)

Dziekuje, Regiel, za opinię.
Pozdrawiam serdecznie.

Kolejny dobry wiersz z nietuzinkowym
tekstem.
Pozdrawiam Grusz-elo.

I ja pozdrawiam, marcepani.
Dzięki za komentarz.

Małostkowość ludzi jest wielka, karłowatość mentalna
bywa jeszcze większa... dobry wiersz na odreagowanie
- po bliskim spotkaniu z taką :) Pozdrówka Elu :)

Krzychno, mam nadzieje, że jeszcze znajdzie sie
okazja, jakiś kolejny zlot poetów, na którym będzie
dane odświeżyć znajomość.
Byłoby fajnie.
Raz jeszcze pozdrowienia dla Was. :)

Witaj Eluś:)

Widzę,że też właściwie życiowy wiersz bo tacy ludzie
niestety są:)
My też Eluś bardzo się cieszymy,że mieliśmy okazję
Ciebie poznać i mam nadzieję,że się jeszcze
zobaczymy:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Bronisławo, to ja dziekuję. Czytać Twoje wiersze, to
niekłamana przyjemność.
Pozdrawiam

Brzydka ta karlica. Ale lubi się do człowieka
przykleić. Pozdrawiam Elu i dziękuję za miły
komentarz u mnie.

Dodzio, ten tekst jest o zawiści. O zazdrości już był
w tym cyklu Trudnych kobiet.
Pozdrawiam

Każdy ma w sobie taką małość jak zawiść, zazdrość, itd
"karła" który psuje wypacza obraz człowieka i tak
myślę że o tym jest ten wiersz i tu chciałbym się nie
mylić
Pozdrawiam

Bardzo dziękuję za komentarze.
Pozdrawiam

Nie ma jej we mnie, na szczęście
dlatego ślę uśmiechy i ukłony za dobry wiersz Elu :)

Ankhnike, Bardzo Ci dziekuję. To słowo koresponduje z
małostkowością, z którą zawiść jest "spokrewniona",
tudzież z niskimi pobudkami działań.
Pozdrawiam serdecznie.

Zawiść jako karlica najbardziej sugestywnie jak dla
mnie brzmi właśnie w zestawieniu z tymi snami o
piedestałach. Wiersz mi się podoba, pozdrawiam.