karma Bogów - zemsta

Nie chciałaś niestety pożyczyć mi serca,
I chłód tak bardzo się rozprzestrzenił,
Że od dziś nie będę cię nosił na rękach,
A zacznę się śmiać, gdy będziesz w ziemi.

Muszę gdzieś schować resztkę tych cierpień,
A gdzie będzie bezpieczniej niż we mnie samym,
Więc wrzucę je w dziurę, zrobioną przeze mnie,
We własnym brzuchu, to tylko rany...

Chciałbym zobaczyć płacz Twojej matki,
kiedy przynosi na Twój grób kwiaty,
A ja będę szydził, śmiał się ostatni,
Tak jak Ty ze mnie, przed tylu laty...

autor

Clarc

Napisany: 2010-02-01 Dodano: 2011-08-30 20:18:46

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie