Karmiąca nadzieją

Tym, którzy mimo spotkania z bólem i cierpieniem, mimo dotknięcia dna, cały czas wierzą i mają nadzieję...

byłam sama
w zatłoczonym autobusie
czułam na karku
oddechy nieobecnych ludzi

dotknięta przez czerń
zrozpaczona zagubiona
pogrążona w samej sobie
goła odtrącona

i nagle przełom
mała brudna dziewczynka za szybą
siedząca na krawężniku
sama prawdziwie odrzucona

jeden moment
mała chwila moje oczy w jej
widzę w nich nadzieję na lepsze jutro
koniec autobus mknie na następny przystanek

a ja zaczynam żyć
sprzedaję uśmiech za darmo

autor

Fretka

Napisany: 2004-07-30 Dodano: 2004-07-30 20:42:29

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie