Katharzis

Źródło, niegdyś jeszcze tak mgliste,
Znów, jak kryształ się mieni.
Drzewa znów się kołyszą
I piękną melodią cieszą.
Zraniona dusza przestaje cierpieć,
Złamane serce przestaje krwawić,
Rana, niegdyś zadana, goi się,
Przestaje boleć.
Łzy przestają płynąć,
Znów pojawia się uśmiech.
Ty porywista rzeko, cóż robisz?
Że spokojny potok tak cieszysz?
Czyżbyś był lekiem, na ranę tak głęboką?

autor

Genesi

Dodano: 2008-11-23 14:20:59

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie