2 kawałki rozbitego szkła.

W moim sercu pod różą
Narodziło się dziecko.
Chłopiec, by go w tym samym sercu
Krzyżować każdego dnia o zmierzchu.
Kim jesteś człowieku zabijając dzieci?
Jestem morderca
My wszyscy zabijamy dzieci.
A ja Cię poję.
Gąbką octu zatkniętą na trzcinę
I z obozowego, kolczastego drutu
Umiejętnie koronę Tobie wiję.
W karty gram o twoją suknię.
Z papierosem w ustach
Namiętnie wybijam Ci bark.
Biorę tunikę
On resztę szaty.
Ja biorę włócznie
On bierze broń
Nad krematorium nr 666 jest dym.
Jabłonie rosną na popiele krwi
A Adam i Ewa jedzą jabłka z nich
I wąż do mego serca wprost po pniu tym wpełzł.
Jestem wężem kochanie
Gnieżdżę się w twoim sercu i pomnażam lęk.
Jestem wężem kochanie, bo czytam o normach, przepisach i prawach.
Jestem wężem i z gwoździem w moim sercu jestem taka słaba.
Czy zechcesz przyjąć manifest mojego przywiązania.?
Czy spojrzysz na nas ten ostatni raz??
Na dwa różne kawałki tego samego rozbitego szkła.

Whitequeen89

autor

whitequeen89

Napisany: 2008-04-06 Dodano: 2009-11-23 21:29:54

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie