Kawiarnia na skraju dwóch światów

Ja tobie opowiadam, opowiadam - opowiadam.

Chciałbym byś mogła na chwilę być obok mnie i podziwiać piękno natury, piękno jesieni A miała być jesień -i będzie w naszych pięknych rozmowach

Wyfrunąłem z domu na fali jesieni z aparatem foto w dłoni,
dziś znajdę panią jesień, bo wiem, że jeszcze lato ją goni
Wchodzę jak na pokoje u wielkiego państwa,
lokaj otwiera lasu podwoje a ja
jak ten cielak zdziwiony z otwartymi ustami stoję!
Las zielony jak za najlepszych lat swego życia ojesieni on nic nie wie,
parametry aparatu ustawione nie na słońce ale na złotą jesień

Słyszę uśmieszki z pod krzaków –
znalazł się nieborak wśród kiepskich fotografów
Mieli być pod moimi stopami jakieś lila wrzosy, a
tu grzyby dojrzałe, zieleń a mnie stają włosy
Dla mnie jesień to pora wesoła, lśniąca skóra kasztana na trawie,
w odlot ptaków wpatrzony ciekawie.
Jesień roztargniona malarka, gubi farby po lasach i parkach, a
ja z foto aparatem wciąż za nią z ochotą ,
dziś nie znalazłem brązu, czerwieni i trawę złotą

Skoro las jeszcze w powijakach jesieni –
lato trzyma ją na smyczy i bat nad nią trzyma
pojechałem do kawiarni gdzie ciastka i kawa o
smaku niebieskiego nieba
Jest tam gablota na kilometr długa
(tu trochę przesadziłem )
w niej ciastka cudownego kształtu i każde do mnie zachęcająco mruga

Od ekspresu woń, nie ma innej pewnie nazwy
powstanie ono dopiero.
bo termin „aromat” się nie umywa się do tego co mnie owionęło
Kawiarnia na skraju dwóch światów i piekieł z których płomienie buchają –
gdyż tam szatana czarnego podają
Wesołe wróbelki ubrane w fartuszki jaskółcze
podają mi na stolika blat,
cudo, bym ze smakiem strojne danie zjadł,
Widelec wbijałem w ciasteczko
z bólem w sercu, że psuję to smaczne arcydzieło.
Najmniejszy kawałem w ustach się rozpływał,
głowy lekki zawrót jakbym w powietrzu pływał.
Smak a właściwie smaków cała gama,
wymieniać bym musiał z pietyzmem każdą i
trwało by to do samego rana.
Ograniczę się tylko do jednego stwierdzenia,
wato żyć dla takiego smakowitego jedzenia

O kawie nie wspomnę,
bo znam zbyt mało słów i terminów z koszyczka poezji –
ale wiem, że on jeszcze we mnie
cudownie pod podniebieniem siedzi.

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-01-08 Dodano: 2021-01-08 01:15:41

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie