każda

nakarmiona złudzeniem
całkowicie moim
dzień pierwszy
szczęście

wszędzie tak jasno
mimo deszczu
mimo niesmacznej kawy
i tych butów niewygodnych
zabieganych swoimi sprawami

dzień drugi
zapatrzona w niebo
zamyślona wczoraj
już zżera mnie
palić zaczyna
nieistnienie tam
gdzie było
gdzie słychać nicość

trzeci dzień
i czwarty
każda kolejna minuta
jakaś wypalona
płakaniem
zimową depresją zasnuta

i każda miłość
każda
wypala mi doszczętnie serce
z duszy wyciska sok
nie chce niczego więcej

dzień pierwszy
radość

złudzenie

sen

ukojenie

autor

neta

Napisany: 2012-09-04 Dodano: 2014-09-04 11:36:12

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie