każda chwila trwogi...

Ostatkiem sił pytania zadajemy
Zalewani szałem odpowiedzi
Zastanawiając się dokąd tak biegniemy...
Sami nie wiemy o co pytać chcemy...

Ile przyjdzie nam jeszcze widzeć?
Dni rozpaczy w sercach pogrzebanej
Jak głośno trzeba krzyczeć...
By się natury wyzbyć niechcianej...

Skoro więc umysł rządzi ciałem
Czy stoi ktoś ponad czymś...
Skąd wiedzieć czy naprawdę to ja tak chciałem
Skad wiedzieć czy naprawdę jestem kimś...

Co z nami będzie, gdy słonce zajdzie nam
Co się stanie gdy nam ciemność nastanie...
Ile czasu dla siebie jeszcze mam...
Kiedy przyjedzie nasze ostatnie spotkanie...

Pozostaje nam tylko wierzyć...
Skryćie oglądać palce przesiąkające krwią...
Szukajać siebie wciąż musimy się spieszyć...
Mimo wszsytko... Wciąż z nas ukradkiem drwią...

nie ujrzymy happy end'u...

autor

Vergil

Napisany: 2008-12-27 Dodano: 2008-12-27 09:28:13

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie