każdy język zna oportunistów

wiem kiedyś, kiedyś będę znaleziskiem, dobytym z głębi przeoczenia, pełnym bogactw cierpliwych. zbieram się w sobie, ale mi się nie śpieszy . najpierw umrzeć trzeba - J.Fickowski

posłuchaj, to straszne! jestem hałasem,
mój suchy język miota się w skurczach;
metabolizm intelektualny w geście kurtuazji
zwinął go w rurkę. pomyśl tylko! logiczna rutyna
wypluwa cynizm, tyje i obrasta sierścią,

umiar zapadł na papuzi snobizm;
mowę zesłał na Nagą Wyspę, od której odwraca
wzrok jak od nudystów; a hałas rośnie i rośnie!
praca wre w pauzach i przecinkach. destylacja
ściąga język w trąbkę spaczeń i błędów;

a ja chciałam inne z tej gęby!
aby, zachwyt nie miał konkurencji,
a tu słowo ze źródła w słowie,
w cudzoziemskim niebycie określa bluźnierstwa,
i niechlubne treści terkocą z zadęciem.

ze mną nikt nie krzyczy, jestem hałasem
słownym kitem! można podmieniać tworzyć niszczyć
słowa słówka słóweczka; nawet mowa ma odłamek pocisku.
chciałam inne z tej gęby, całkiem obcą wieczność.

autor

rina

Dodano: 2009-11-16 03:52:42

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie