KAŻDY MA SWÓJ RAJ
Skulony człowiek nad pięscią swego kata
błaga swego oprawce ,,życie"
o kawałek chleba
i jednego dukata
Drżącą rękę wyciąga
w stronę swego brata
Nad przepaścią byc albo nie byc odwagi
zabrakło
i w stronę życia
zalny łzami ze strachem i smutkiem w
oczach
do życia twarzą sie odwraca
Wyciągnięta dłoń w stronę grzechu
jak niegdyś pramatki.
dziś już nawet nie drży
Korytarzami zawiłymi
w lesie pełnym strachu
do przodu z kłamstwem na dnie serca
by przetrwac fałszywy uśmiech rozdajesz
Wygnany z raju raj swój budujesz
Nie czując nie widząc łez świata
By na końcu drżącymi ustami
opleciony różańcem
powiedziec przepraszam Boże przepraszam
autor
tayko
Dodano: 2009-09-03 13:23:18
Ten wiersz przeczytano 500 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Każdy ma prawo zbudować swój raj, byle nie krzywdził
innych.
każdy osłonięty przedmiotami dąży do raju swoich
potrzeb,ale gdy w duszy gra gnać pragnie do raju gdzie
łez brakuje Droga ta niektórym na skróty się zdaje
Końcówka jest wnioskiem Wiersz grzmi prawdę Bardzo
dobry w wymowie Piękna poezja