Każdy ma swoje obsesje.

Zastanawiam się nad ziemią.
Siedzę na chmurach i patrzę.
Choć widoczność lekko
zasłaniają mi opary mojej
naiwności.
Mali jak ludzie mrówki
energicznie poruszają się
po ulicach.

Z góry widzę Bagdad.
Niewiele muszę tłumaczyć.
Pocisk, choć nie chce,zabija.
To tak jak z chwilami, które
uleciały, prawda?

Tak dumając zażarcie
w obłokach nienawiści
dostrzegam ciebie.
Nic już nas nie łączy!
Żaden sznurek, ani struna!
Ot co!

Chociaż może...
jeszcze jedna..
mała tasiemka.
Związana tak mocno,
że, aż odciski na
nadgarstkach pozostawia.

Myślę, że gdy się obudzę
nie będę już tak patrzyć
na wszystko z góry.

autor

Ilusion.

Napisany: 2007-05-23 Dodano: 2007-05-23 15:00:34

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie